Un relato Zeltal

Este relato lo encuentras en el libro Relatos tzeltales de Lenguas de México.

Tul antz ch’ay ta uk’um

Ay la jtul antz ta lom lek yo’tan ma la ayuk ya spasik k’op sok te smamalale, jich la ek te winike ma’yuk la ya smaj ek te yiname lek nax la ay ta snaik. K’ot la jun k’aal sawarotik: lek nax la yo’tanik ma’yuk la chamel, te antze lajla smes lek te snae te k’alal ma to xbajt ta yan a’tel ae te smamalale lajla sjok’o te banti ya xbajt te yantzile.
Te mamalalile lajla yal:
-¿Banti ya xbat kere?
-A, ya xban ta sak’el jk’utik ta lom bayelix spapasil- xi la te antze.
-Ja’ tz’i ja’at, banti ya xbat ek?- xi la la sjok’o ek.
-Te jo’one ya xban j’ajk’uk ta a’tel- xi la te smamalale.
-Lek ay, xa’wil me aba ma me ja’uk te me ay x’ejchinajate- xi la te antze.
Ja’ la jich te winike bajt la ta a’tel ta sk’al, pere xiw la yo’tan jtebuk. Jich la ek te antze lajla stzob beel te sk’u’ spak’e bajt la te ta sak’o majele yich’o la beel sk’ib sok jun sbalti, binax la k’inal la ya’y.
Pere ma la ba ja’ te a’ bajt a te banti yananix xbajt ae, ja’ la te a bajt a te banti toyol xch’enale; te antze lajla skojtes te bitik yich’obele k’an la ba slok’es tal junuk balti te ya’ale, jaxp’o la koel yakan ta a la ton ch’ay la koel te ta ukume te antze ma la stak’ alok’ tal melel ma la sna’ mujken ja’. Altik la te a laj a melel ma’yuk la sjoy ma la mach’a akoltajot ta slok’esel tal sba.
Ta smalel la k’aal a k’ot la te smamalale, lajla yil te ma’yuk k’oem te yiname jich lijk la ta snopel:
-¿Binti la spas te kiname; yu’un bal mal k’aal a’bajt te ta sak’omaleje, ¿yu’un bal ma sna’ stojol te ya xlajonix ta wi’nale?- xi la te winike.
Te mamalalile lijk la smel yo’tan ta jk’axel melel malix la a te k’aale yu’la ma’yuk ba ya xk’ot te yiname.
Te winike lajla sna’ix stojol a:
-¿Ma jna’!, ¡bi yu’un te ma xtale? ¿binti la spas, ya kil? Te ma’yuk bayel yich’obel te sak’omajale; ¡ja’ lek ya xba jle te ta uk’ume, yu’ me ti ay mach’a utz’inote!
Jich la te winike k’ot la te ta uk’ume; lajla yil te bitik yich’obele sok te sbaltie te la xkajajet a te t aba ja’e.
Lajla xi’ te tatike:
-Ya’ se!…¡Mani bal yu ch’ay koel ta uk’um? ¡Ja’ lek ya jle ta ora!- Jich lijk la lok’es la sku’ ocho la beel ta nuxel; ta j’ajk’ la atz’in ay la binti la yil sak ta yutil te ja’e.
-¿Binti mene? ¿manibal ja’uk te kiname? Lek ay ya x’ochon beel k’alal ta yutil, sbabi ya kich’bayel ik’, ya xba kil binti amene- xi la.
K’alal la la yil te ja’ te yiname lajla xi’ lok’ la tal ta ora ta sti’ te uk’ume, lijk la snop te bit’il ya sok’estale:
-¿Binti la jpas ryos kejwal? ¡Ja’in kinami ja’lek ya jlok’es tal li’ ta ti’ uk’umi!- xi la te winike.
Ja’ la jich ochix la ta slok’esel tal a te yiname, pere ti’bilix la jujuteb ta chay a, te pore winike lijk la smel bayel yo’tan sok lijk la ta balamilal ok’el ta sti’ te ja’e.
Ja’ in a’yejetikinto la yal jtul me’el ta Tz’ej te’, te ja’ jich te jtul antz ch’ay ta uk’ume jich ya yalik te kirsianoetike te uk’ume “Yaxal ja”, sbiil.

Una mujer cayó al río

Había una mujer que era muy noble; ni siquiera peleaba con su marido, y entonces estaban contentos en su casa.
Un día sábado, estaban de buen humor, ni dolor sentían, así que ella se puso a barrer la casa antes de salir, y el marido quiso saber a dónde iba su señora.
El marido dijo:
-¿A dónde vas a ir tú?
-Pues me voy a lavar la ropa, está muy sucia- dijo ella
-¿Y tú, a dónde vas?- preguntó también.
-Yo voy a ir a rozar un rato- dijo el marido.
-Ah, bueno, cuídate no te vayas a lastimar- dijo la señora.
Entonces el hombre se fue a rozar su milpa, pero se sentía un poco nervioso, pues la mujer juntó la ropa de lavar y se fue con su cántaro y una cubeta. Feliz estaba. Pero desgraciadamente no fue allá donde llegaba siempre, sino que fue donde estaba muy hondo; ella bajó sus cosas que traía y cuando iba a sacar una cubeta de agua, se resbaló con una piedrita y se cayó al río; la mujer ya no podía salir, pues no sabía nadar. Lástima, la señora se murió ahí porque no tenía compañía, nadie le ayudó a salir.
Entonces el hombre llegó al río; vio las cosas que había llevado y la cubeta que estaba flotando en el río. Se espantó el señor:
-¡Ay!…cabrón, ¡no será que se cayó en el río?, ¡ahorita voy a buscarla!
Así que él se quitó su ropa, se metió a nadar; en ese momento vio una seña blanca en el fondo del río:
-¿Qué cosa es esa? ¿No será que es mi mujer?… Bueno, voy a meterme al fondo; primero tengo que recibir mucho aire, a ver qué cosa es- dijo.
Cuando vio que era su esposa se espantó, volvió a salir pronto a la orilla del río; allí pensó cómo sacarla:
-¿Qué voy a hacer, dios mío? ¡Es mi esposa, mejor voy a sacarla a la orilla del río!- dijo el señor.
Entonces él se volvió a meter para sacar a su mujer, pero ella ya estaba un poco comida por los peces; el pobrecito se puso triste y lloró bastante en la orilla del río.

Este cuento me lo contó una anciana de Aguacatenango; que así fue como la mujer cayó en el río al que le decían allá los aguacaenangeros “Yaxal ja”, que quiere decir el agua azul.

Fotografía principal: Mariana Torres

Un relato Zeltal was last modified: noviembre 22nd, 2019 by Mexicanisimo

Comentarios

comentarios

Salir de la versión móvil