Un poema en zapoteco de Esteban Ríos Cruz

Esteban Ríos Cruz es un poeta que escribe en zapoteco y español. El poema que incluimos aquí pueden encontrarlo en su libro Dxi gueela’ gaca’ diidxa’Cuando la noche sea palabra, publicado por Lenguas Indígenas Contemporáneas.

(San Mateo del Mar)

 

Ti bi nadxadú ne nanisa

Ruquii’ guidiladu, rusiaani’ ca ye lolu’,

Ruchani biaani’ laaca, guendayeche’ xti’ gusibá.

Lo guichaíquelu’ nayaase’ lana rizíla’dxi’ yudé,

Guendarixubina’du’ ubidxa xti’ gala dxi.

Nácalu’ xquenda bandá xti’ guendananaxhi,

Guendaroonda’ cadi ruchee xti’ ra cayati yannahuadxí

Ni caxii rini cue’ ndaani’ guibá’.

Guendarannaxhii xtinne’, xquendaroonda’ ra nayasa gueela’,

Ra riguiidxe’ cue’ ti’xhu’

Ne ribaque naya’ lo yuxilu’ nagudxe,

Raca ti nisa nayasa, ti ridxilé qué riluxe

Cunuyubi bichubé xti’ ndaani’ diágalu’.

(San Mateo del Mar)

 

Un aire tibio y húmedo

dora tu piel, hace brillar a tus ojos,

los llena de luz, de placer veraniego.

En tu pelo azabache pernocta el polvo,

las caricias del sol de mediodía.

Eres el retrato de la ternura,

la lectura inequívoca de un crepúsculo

que sangra en el costado del horizonte.

Amor mío, mi canción en la alta noche,

cuando rodeo tus costas

y poso mis manos en tu playa húmeda,

me construyo en oleaje, en un eco infinito

buscando el caracol de tus oídos.

 

Foto: «Vista desde Monte Albán» por Abel Pardo López, CC BY 2.0.

Un poema en zapoteco de Esteban Ríos Cruz was last modified: diciembre 3rd, 2018 by Mexicanisimo

Comentarios

comentarios

Salir de la versión móvil